مروری بر مبانی آزادی در تعریف انقلاب اسلامی و مخاطرات پیش روی آن/استبداد و استعمار، تاریخ دشواری برای ایران رقم زده است. بیماری مزمن استبداد در ایران، خصوصا در دوران شوم قاجار و پهلوی، جامعه ایران را دچار رنجی مستمر می‌سازد که در پیوند با استعمار بیگانگان، آزادی ملت ایران را به‌نحو مضاعفی به بند می‌کشد. این رنج مستمر، در کشاکش تاریخ با مبارزاتی از سوی ملت ایران   

  این موضع اصولی را امام خمینی(ره) به صراحت بیان می‌کنند: «ما‏‎ ‎‏می‌خواهیم قرآن حکومت کند بر ما؛ ما می‌خواهیم قوانین اسلام بر ما حکومت کند. ما‏‎ ‎‏هیچ حکومتی را جز حکومت الله نمی‌توانیم بپذیریم؛ و هیچ دستگاهی را که برخلاف‏‎ ‎‏قوانین اسلام باشد نمی‌توانیم بپذیریم. و هیچ رایی را که برخلاف رای اسلام باشد و

  در صحنه عمل می‌بینیم که جریان‌های سیاسی مدعی دموکراسی و قدرت‌های جهانی که داعیه‌دار مبارزه برای حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش هستند و از حقوق ملت‌ها و ارزش‌های مبتنی بر دموکراسی دم می‌زنند، در صحنه‌هایی همچون انتخابات سال ۱۳۸۸ علیه رای مردم به میدان می‌آیند؛ در مقابل اما این ولایت فقیه است که از آرمان

  طبق آیات و روایات و نظرات علمای دین برای آزادی انواعی مختلف استنباط می‌شود. اولین تقسیم‌بندی، آزادی اصطلاحی در مقابل آزادی متعالی می‌باشد. نمونه‌ای از آزادی متعالی را می‌توان شهادت که بزرگترین آزادی و بیان‌گر انسان‌شناسی الهی است نام برد…

  متولیان اصلی سیاست/بحث رابطه ی دین و سیاست با گذشت چندین سال از طرح اولیه ی موضوع، هنوز پاسخ روشن و دقیقی نیافته است. برای برخی سیاست عین دیانت است و برای برخی دیانت یک هنجار فردی که صرفا در بستر اجتماع قابل تبعیت است. اما به راستی چه رابطه ای بین دین و سیاست برقرار است؟

  کدخدامنشی و کدخداسالاری؛ مصداق سیاست شیطانی/در طول قرون مختلف و با پیدایش جریانات متعدد، علم سیاست تعاریف و مصادیق تازه ای یافت. بی شک انقلاب اسلامی و ظهور نظریه حکومت اسلامی نیز تعریف جدیدی را بر دایره وسیع تعاریف علم سیاست داخل نمود و به بیان دیگر، مدخل پارادایم های اسلامی علم سیاست شد. برای شناخت کامل جریان اسلامی سیاست، باید نخست به تعریف مفهوم سیاست از منظر این جریان پرداخت.

  برخی با استناد به نامه‌ی امام به شاه و علم، معتقدند ایشان با حق رأی زنان مخالف بوده است. سؤالی که در اینجا مطرح است این است که آیا ایشان به‌واقع مخالف مشارکت سیاسی زنان بوده‌اند؟ آیا نظر ایشان در این موضوع، پس از انقلاب اسلامی تغییر کرده است؟

  ساخت حقیقی و حقوقی، ساخت عامی است که در تمامی نظام‌های سیاسی دنیا، موضوعیت و معنا دارد. نکته‌ی قابل توجه آن است که ساخت حقیقی یک نظام، به‌عنوان تولیدکننده‌ی مفاهیم، رویکردها، ارزش‌ها و جهت‌گیری‌های آن نظام، نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد ساخت حقوقی دارد.

  در پی صدور بیانیه‌ی مهم و حکیمانه رهبر انقلاب خطاب به مردم ایران، تحت عنوان «گام دوم انقلاب»؛  اقدام به تولید و انتشار درختواره این سند مهم و راهبردی می‌نماید.

  یکی از پایه های تحقق الگوی اقتصاد مقاومتی و حل مشکلات اقتصادی کشور، تحقق مشارکت مردمی در اقتصاد و شکل گیری اقتصاد مردم محور است. گام نخست جهت تحقق و شکل گیری مشارکت مردمی در اقتصاد تبیین مدل و ابعاد نظری آن است. در مقاله پیش رو کوشیده شده است با بررسی اندیشه های حضرت امام خمینی(ره) - که توانستند بزرگ ترین حماسه های مشارکت مردمی را در عرصه های گوناگون اجرا و پیاده سازی کنند- به کمک روش

  جنگ هشت ساله با عراق دفاع مقدسي بود كه شرع و قانون اسلام هم آن را تجويز مي كند و حملات رزمندگان اسلام و ورود به خاك عراق جهت دفع تجاوز و انهدام قدرت نظامي دشمن بود، نه براي كشورگشايي و اشغال دائمي شهرهاي عراق. همچنين امام با نظر كارشناسان و بخاطر مصالح اسلام و كشور، خود تصميم بر پذيرش قطعنامه 598 گرفت.

  یکی از مهمترین عرصه‌هایی که می‌توان سنجش میزان کارآمدی یک نظام سیاسی باشد در میزان موفقیت آن نظام در «مدیریت بحران» است. شاخص توانایی فهم بحران، ادراک صحیح از علت بحران، ارائۀ وضعیت مطلوب و راه حل از مهم‌ترین مؤلفه‌های ارزیابی یک نظام کارامد است. موفق‌ترین نظام‌های جهان در این منظر نظام‌هایی هستند که در مسیر حرکت و رشد با چالش‌ها و

  گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مورد قطعنامه‌ی ۵۹۸ به مناسبت سالگرد پذیرش آن منتشر شد.

  امام خمینی (ره) در تیرماه 1367 با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت، جنگ را به اتمام رساندند بدون اینکه جمهوری اسلامی به خواسته های اولیه و مطلوب خود (شکست کامل دشمن) دست یابد. دلایل این کار و اینکه امام خمینی(ره) در چه شرایطی حاضر به چنین اقدامی شدند، سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ داده می شود.

  امام خمینی (ره) در تیرماه 1367 با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت، جنگ را به اتمام رساندند بدون اینکه جمهوری اسلامی به خواسته های اولیه و مطلوب خود (شکست کامل دشمن) دست یابد. دلایل این کار و اینکه امام خمینی(ره) در چه شرایطی حاضر به چنین اقدامی شدند، سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ داده می شود.