ایمان و استقامت دو عامل سعادت اند. این آیه با تعبیر جامع خود، همه نیکی ها و صفات برجسته را در بردارد: نخست، دل به خدا بستن و ایمان محکم به او پیدا کردن، سپس تمام زندگی را به رنگ ایمان در آوردن و در محور آن قرار دادن. بسیارند کسانی که دم از عشق شهوات قرار می گیرند، با ایمان وداع کرده، در عمل مشرک می شوند و هنگامی که منافعشان به خطر می افتد، همان ایمان ضعیف و مختصر را نیز از دست می دهند.