این‌که اخلاق و معنویّت، «جهت‌دهنده» به همۀ حرکت‌ها و فعّالیّت‌های فردی و اجتماعی است، بدان‌معنی است که این دو عنصر، چنان «روحِ حاکم» و «امرِ غالب» بر زندگیِ فرد و جامعه عمل می‌کنند.

 انقلاب‌ها، آبستن ادبیات‌اند و ادبیات، زاینده انقلاب‌ها است. این گزاره که به ظاهر دور باطل منطقی را ترسیم می‌نماید یکی از مهم ترین اصولی است که ادبیات نوین با آن بالیده، تغییر هویت داده و با خاستگاه اجتماعی اش از در تعامل در امده است.

 امام به آرمان های بلند دیرینه و آرزوهای تحقق نیافتۀ مصلحان، احیاگران و دردمندان تاریخ – در قلمرو نظر و عمل – عینیت بخشید؛ از همین روی باید او را خاتم احیاگران و مصلحان تاریخ اسلام بلکه بشریت خواند.

 باید اشاره کرد که به‌‌رغم حضور نیروها و جریان‌های سیاسی مختلف در صحنه سیاسی ایران، که به آنها اشاره شد، در اوایل دهه 1360 سیاست و حکومت ایران تحت‌تأثیر شخصیت رهبری انقلاب، امام‌خمینی(ره)، بود که به همین دلیل از این دوران به دوران حاکمیت خط امام(ره) یاد می‌کنند. اقتدار کاریزمایی امام(ره) نه بر کنترل نهادهای دولتی و حزبی، بلکه بر جذابیت شخصی ایشان استوار بود که باعث ایجاد یکپارچگی در بخش عمده‌ای

 حضرت امام خمینی ره سفارش کردند که تفسیر انگلیسی قرآن کریم منتشر شود. آیت الله سید کمال فقیه ایمانی ایشان خاطراتی شیرین و شنیدنی از همراهی با امام و حضور در مبارزات دارد. گزیده ای از خاطرات ایشان درباره چگونگی آشنایی و ارتباطشان با حضرت امام(س) در ادامه آورده شده است.

 با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و نقشی که محرم و مجالس عزاداری در شکل گیری، پیروزی و حفظ آن داشته، شایسته است که اهمیت این ماه و مجالس عزاداری در دیگر تحولات اجتماعی و سیاسی تاریخ معاصر ایران مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد، تا نقش آن در آگاهی توده مردم، ایجاد روحیه ظلم ستیزی، روحیه مبارزه با استبداد و استعمار و روحیه عدالتخواهی ایرانیان آشکار گردد. پر واضح است که برای ایجاد انقلاب و تحولی عظیم یعنی

 مقام معظم رهبری در دوران مسولیت رهبری و قبل از آن نقش آمریکا و انگلیس در کودتای 28 مرداد را به خوبی تبیین و تحلیل و برای طبقات مختلف مردم روشنگری نموده اند. در اینجا به فرازهایی از سخنان ایشان درباره علل و عوامل و نقش آمریکا در کودتای 28 مرداد می پردازیم.

 فقه نظام ساز فقهی است که حیث اجتماعی خود را تبدیل به قانون کرده است. ممکن است یک فقهی به اصطلاح حضور اجتماعی یا امتداد اجتماعی پیدا بکند. اما این امتداد اجتماعی از جهت حیث حضور و حتی حیث اجتماعی فرهنگ عامه نباشد. در فقه کلان باید دو ویژگی را لحاظ کرد و توضیح داد. یکی این که وقتی می گوییم فقه کلان، منظور ما فقه احکام نظامات است نه احکام مسائل و نه احکام موضوعات. وقتی می گویم نظامات، منظور به

  باید قوانینی وجود داشته باشد که روابط داخل خانه را که گاهی اوقات برخلاف عدالت است، اصلاح کند/ واقعاً‌ به زنها ظلم میشود/ آمار فرزندآوری ما به قدر جانشینی هم نیست/دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای گزیده‌ای از بیانات در دیدار جمعی از فعالان و کارشناسان حوزه‌ خانواده در ۲۴ مردادماه ۱۳۹۸ منتشر کرد.

 چیزی که امام حسن مجتبی علیه‌السلام را شکست داد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود. مردم، تحلیل سیاسی نداشتند. چیزی که فتنه‌ی خوارج را به‌وجود آورد و امیرالمومنین علیه‌السلام را آن‌طور زیر فشار قرار داد و قدرتمندترین آدم تاریخ را آن‌گونه مظلوم کرد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود والا همه‌ی مردم که بی‌دین نبودند.

 از تفاوت های مدیریتی امام و آقا پرسیدم و هنر مخصوص هر کدام از «امامَین» انقلاب برای راهبریِ کشتی انقلاب. توضیح مفصلی درباره اهمیت کاری که امام انجام داد مطرح کرد؛ کاری که معتقد بود فقط توسط انبیاء انجام می گیرد. چند گام اساسی حضرت امام را توضیح داد و گریزی هم به قانون اساسی زد و نیز سختی هایی که نظام در دوران جنگ طی کرده است.

 12ملاحظه و بررسیاین نظریه اگرچه بر اساس ولایت فقیه در مورد موضوعات خارجی13بدون اشکال به نظر می رسد ولی دو نکته در مورد آن قابل تأمل است: اول:استفاده از این نظریه در عمل با مشکلات زیادی مواجه می گردد, چرا که بر اساس آن, کافی است فقط یکی از خبرگان واجد صلاحیت قضاوت, حکم به رهبری یکی از فقهای جامع الشرایط بنماید, در این صورت خبرگان دیگر حتی اگر مخالف با او باشند حق مخالفت نخواهند داشت و بدین ترتیب

 مقاله حاضر به بازخوانی نقش مردم در قانون اساسی جمهوری اسلامی پرداخته است و بر این باور است که در قانون اساسی از نظر هستی شناسی، حقیقت رأی مردم پذیرفته شده و از نظر معرفت شناختی نیز امکان وصول به آن حقیقت مورد تأکید قرار گرفته و از جمله در نحوه تعیین رهبر و مراقبت بر رهبری به آن واقعیت اجتماعی بخشیده است.همچنین با اذعان به فلسفه وجودی مجلس خبرگان رهبری در می یابد که اولا باعث نظام مند کردن این

 درست همان غفلتی که از دوره بنی امیه و بنی عباس نسبت به ائمه معصومین علیهم السلام شروع شد و تا امروز نیز دامنگیر جهان اسلام است؛ متوجه ولایت فقیه و مقام «امامت امت» شده است. دولت های غربی و شرقی هیچگاه به رهبر کبیر انقلاب اسلامی «امام» نگفتند. آن ها تنها می گفتند «آیت الله» و «رهبر»؛ اما چرا؟ !!

 رهبر معظم انقلاب سالها پیش در پیامی کوتاه به جنبش عدالتخواهی آنها را به دو شاخص مهم توجه داده بودند: « اول بصیرت و دوم صبر.» همان نکاتی که حالا بعد از 12 سال، بار دیگر آن را تکرار کرده اند.