امیرالمومنین علیه السلام هنگام شهادت، به فرزندانش سفارش مي كرد:

پرهيز از خيرخواهي و حاجت خواهي از دشمن «دشمن براي انسان، قرين و همراه بدي است.

از دشمن بايد انتظار مكر, حيله، كينه و نفرت داشت, نه خيرخواهي و برآورده كردن حاجت. «قَد جَهِل مَن استَنصحَ اَعْداءَه؛ به حقيقت، نادان، كسي است كه از دشمنان خود خيرخواهي بجويد»

در حقيقت، كسي كه از دشمن انتظار خيرخواهي و حاجت داشته باشد, نه فقط خود را پيش دشمن خوار مي كند، بلكه راه رسيدن به آن حاجت را نيز براي خود مشكل مي سازد. امام علي(ع) در اين زمينه فرموده است: «مَن اسْتعانَ بعَِدُوّه عَلي حاجَته ازْدادَ بُعْداً مِنها؛ كسي براي رسيدن به نياز و حاجت خود از دشمن كمك خواهد، دوري خود را از آن حاجت افزون كند

 نهج‌البلاغه دشتي، نامه 14، ص 495.16.

همان، نامه 47، ص 561.17.

غررالحكم و دررالكلم آمدي (به صورت موضوعي)، ج 2، ص 96.