آمريكا پس از شكست سنگين از كشور كوچكي در خليج خوك‌ها، با اعمال تحريم‌هاي سنگين و در جهت منزوي كردن اين كشور همه همت خويش را به كار بست و به نحوي درصدد جبران آن شكست برآمد.ولي پايداري دولت و ملت كوبا موجب شد كه واشنگتن پس از 50 سال، شكست بزرگ ديگري در عرصه سياسي را بپذيرد و به طور رسمي اعلام كند كه دوران منزوي كردن كشورها و اعمال تحريم‌ها گذشته است؛ هر چند اوباما تحت فشارهاي لابي صهيونيستي سخنش را به گونه‌اي تغيير داد و بر اعمال بخش مهمي از تحريم‌ها پافشاري كرد و دولت كوبا را ظالم و ضد حقوق بشر ناميد.
اين پيروزي بزرگ براي ملت كوبا نتيجه مقاومت و پايداري آن‌ها در برابر استكبار جهاني و توجه به ظرفيت‌هاي داخلي و توان ملي بود. بالاخره كار امريكا به اين‌جا كشيده شد كه در برابر آزادي يك جاسوس خود، سه كوبايي متهم به جاسوسي را آزاد كند و در كنار آن مهر تاييدي بر شكست تز تاثير تحريم‌ها بزند و به دنيا اعلام كند كه اين‌گونه اقدامات، ديگر تاثيري ندارد.
شكست سياسي امريكا از كوبا اين درس مهم را به همه آزادي خواهان جهان از جمله ملت ايران داد كه اگر برخي از دولتمردان بر خواسته‌هاي بحق مقاومت مي‌كردند، آمريكايي‌ها زودتر از اين‌ها در برابر اراده ملت ايران تسليم مي‌شدند و تا كنون اعتراف كرده بودند كه تحريم‌ها اثري بر اراده ملت ايران نداشته و ندارد و بايد حق مسلم ايران را در فناوري هسته‌اي به رسميت بشناسيم. البته مومنان راستين نيازي به درس آموزي از ماجراي كوبا ندارند؛ زيرا درس مقاومت را قرن هاست كه از قرآن كريم و عاشوراي حسيني آموخته‌اند. خداوند متعال در قرآن كريم فرموده است " و ان لو استقاموا علي الطريقة لاسقيناهم ماءا غدقا؛ اگر مردم بر اين راه الهي مقاومت كنند قطعا به آن‌ها آب گوارايي را مي‌نوشانيم( سوره جن) و چه‌چيز گواراتر از شهد پيروزي بر دشمن است كه كشور و ملت را در همه عرصه‌ها به پيشرفت و تعالي مي‌رساند و عزت ملي ما را در برابر چشم جهانيان به نمايش مي‌گذارد.
جريان عاشوراي حسيني نيز همواره يادآور درس مقاومت و پايداري است كه تجلي اين پيروزي در اربعين امسال بيش از هميشه به نمايش درآمد. البته براي انسان‌هاي ضعيف‌الايمان ماجراي تسليم امريكا مي‌تواند آموزنده باشد؛ چراكه همين امروز در همين موضوع خاص، شكست اهريمن را با چشم و گوش خود تجربه مي‌كنند. در حالي كه مردم كوبا مستقيم يا غيرمستقيم درس مقاومت گرفتند و به نتايج زيباي آن نيز دست يافتند، جاي تامل است كه برخي حل مشكلات را در گرو مذاكره و التماس از غربي‌ها مي‌دانند و هر چه ما را تحقير كنند و تحريم روي تحريم بگذارند، باز هم مي‌گويند راهي جز مذاكره وجود ندارد و هرگز به شرايط پيش از سوم آذر 92 بر نخواهيم گشت!
به هرحال، اعتراف امريكا مبني بر اين‌كه دوران منزوي كردن كشورها گذشته است، مهر تاييدي بر سخنان رهبر معظم انقلاب است كه نه‌تنها تحريم‌ها نمي‌تواند ما را از پاي درآورد، بلكه اگر درست برنامه‌ريزي كنيم مي‌توانيم آن را به فرصت‌هايي ناب تبديل نماييم؛ چنان كه وقتي نسبت به سوخت راكتور تهران يعني 20 درصد تحريم شديم، جوانان اين سرزمين در مدت كم تر از 40 روز به اين دستاورد عظيم دست يافتند؛ هرچند غربي‌ها در ابتدا آن را ناباورانه دروغ و شانتاژ ايراني‌ها قلمداد نموده و سپس براي توقف آن برنامه‌ريزي كردند. البته اين پيروزي مردم كوبا يك شبه به دست نيامد بلكه در سايه مقاومت 50 ساله حاصل شد. در مقايسه ساده و سرانگشتي شرايط كوبا و جمهوري اسلامي ايران روشن مي‌شود كه براي ملت ايران نيازي به زمان 50 ساله نيست بلكه اگر ما چند سال ديگر طبق روال سابق مقاومت مي‌كرديم، جهان غرب در برابر ايران به زانو در مي‌آمد كه البته آثار آن در قبل از انتخابات 92 مشهود بود؛ ولي وقتي جرياني سر كار آمد كه شعار مذاكره برد برد را به جاي مقاومت نشاند، نتيجه به‌گونه ديگري رقم خورد و گستاخي دشمن فزوني يافت، تا جايي‌كه عناصر داخلي و خارجي استكبار خواهان برچيده شدن فناوري هسته‌اي ايران به طور كامل شده‌اند و عناصر داخلي آن‌ها اين‌گونه حرف‌هاي خود را سند افتخاري بر نوكري مي‌دانند.