
شعری هست منسوب به امیرالمؤمنین علی (ع) که با مضمون این آیه خیلی نزدیک است. میفرماید: وَ لَقَدْ اَمُرُّ عَلَی اللَّئیمِ یسُبُّنی فَمَضَیتُ ثَمَّةَ قُلْتُ ما یعْنینی. میگوید بر یک آدم لئیم و پست عبور میکنم؛ میبینم مرا دارد سب میکند و فحش میدهد. به آرامی رد میشوم میگویم مقصودش من نبودم. این را هجرت جمیل میگویند. هم از آن کنار میرود برای اینکه نمیخواهد پرده دریده بشود و هم عکسالعمل