1- مژده و بشارت همراه با هشدار و اخطار (در آيه قبل) يكى از اصول تربيت است. «فَاتَّقُوا النَّارَ ... وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا ...» بقرة، 25
2- ايمان بايد توأم با اعمال صالح باشد. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» بقرة، 25
3- آشنايى با سابقهى نعمتها، بر لذّت كاميابى مىافزايد. «رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ» بقرة، 25
4- حقايق والا و مهم را مىتوان با زبان ساده ومثال بيان نمود. «أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا» بقرة، 26
5- انسانِ حقيقت جو، از هر نورى راه را مى يابد، ولى شخص بهانه گير و اشكال تراش، به هر چراغى خرده مى گيرد. «ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلًا» بقرة، 26
6- به پيمان فاسقان، اعتماد نكنيد. كسى كه پيمان خداوند را نقض مى كند، به عهد و پيمان ديگران وفادار نخواهد بود. «يَنْقُضُونَ، يَقْطَعُونَ» بقرة، 27
7- اسلام با انزوا مخالف است. «أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ» بقرة، 27
8- انسان مى تواند از نظر علمى، به جايى برسد كه از تمام مواهب طبيعى بهره بردارى و آن را تسخير كند. «لَكُمْ» بقرة، 29
منبع :کتاب نکته های تفسیری