أَساؤُا السُّوای أَنْ کذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها یسْتَهْزِؤُنَ.[24] (پایان کار کسانی که زشتکاری گناه را انجام داده اند، به جایی رسید که آیات خدا را دروغ شمردند و آن ها را به استهزاء و سخره گرفتند.)

  آفتاب دهم محرم سال 61 هجری در حالی غروب می کرد که زمین کربلا پر بود از خون شهدا و پاره های تن عزیزترین فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله. ماه بیرون آمد و در روشنایی نور آن، حضرت زینب- سلام الله علیها- با کودکان یتیم و زنان گریان، دیده می شدند که بر بالای سر کشته ها نشسته و یا در جست وجوی شوهر یا برادر خود هستند.[1] سپاه ابن سعد اقدام به برهنه کردن بدن امام حسین علیه السلام نمودند.[2] پس

  امام علی علیه السّلام از آغاز رسالت پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و اله و سلم تا رحلت آن حضرت، هماره همراه آن بود و در این برهه، در دفاع جانانه از رسول خدا و حریم اسلام راستین موضع گیری های شفاف و مورد رشکی داشت. موضع گیری ها و عملکرد و فضائل آن بزرگوار در آیات قرآن حکیم و روایات شریف نبوی وارد شده است. به گفته ابن عباس: سیصد آیه در فضیلت علی علیه السّلام وارد شده است و هر آیه ای که در آن یا

  در مورد فرزندان ذکور امام کاظم (ع) پژوهش های درخور توجه انجام نگرفته است. تحقیقات موجوده بیشتر تک نگاری است که این تک نگاری طبیعتا همه فرزندان ذکور را شامل نیستء بلکه به فرزندان معصروف آن حضرت مانند احمدین موسی هارون و حسین بن موسی (ع) پرداخته: است؛ از این رو سوالات زیادی در موزد نان باقی می ماند که باید به آنها پاسخ داده شود. یکی از سوالات مطرح شده درباره آنان، گنبد و بارگاه های آنهاست که

  محور اصلی این نوشتار، واکاوی راهبرد شیعیان به رهبری امام کاظم علیه السلام (148- 183ق) بر اساس چارچوب نظام­مند و انسجام منطقی شهید صدر و روش ترکیبی(متن - زمینه) است. امام علیه السلام در سخت­ترین اوضاع سیاسی، با اتخاذ راهبرد ستیز و از طریق ایجاد پایگاه علمی- فرهنگی، پایگاه ارتباطاتی -تشکیلاتی، پایگاه اقتصادی - معیشتی و پایگاه سیاست­گذاری تشیع، در مقابل دستگاه خلافت عباسی، جامعة

  قرآن کریم به عنوان بزرگ ترین پشتوانه، در سیرۀ أئمه معصومین (ع) متجلی است. لذا آشنایی با شخصیت فردی و اجتماعی، خصایص و و یژگی های عملی و رفتاری زندگانی هر یک از أئمه هدی جهت اجرای شیوه های رفتاری ایشان در عصر حاضر لازم و ضرو ری است و تأثیر به سزایی بر شخصیت و رفتار انسانها دارد. بر همین اساس نو یسنده این مقاله بر آن است که برخی از صفات و و یژگی های شخصیتی و اخلاقی قرآنی امام جواد(ع) را

  تقوای الهی در همه امور زندگی و رفق و مدارا با دشمنان و احسان و بخشندگی و ملاطفت با دوستان از عناصر سازنده و استوار در تحکیم پایه ها و مناسبات فردی و اجتماعی هستند. قرآن کریم در فرازهای بسیاری به تأثیر انفاق مادی و بخشش در زندگی آدمی پرداخته است. حضرت جواد(ع) مصداق عینی آیۀ: ذُرِّيَّةً بَعْضُهٰا مِنْ بَعْضٍ و بر اساس ادلۀ روایی در بین امامان شیعه وجود مقدس و شگفت انگیز حضرتش با یحیی

  همسر امام جواد(ع)، زنی است که در عصر خود همه او را بانویی باتقوا، مؤمن، هوشمند و خردمند می دانستند. امام هادی (ع) بخشی از دانش مادر خود را این چنین بیان می داشت: «أُمي عارفة بحقي؛ مادرم عارف به حق من در امامت است». برای تأکید بیشتر بر اینکه این زنان رشد علمی خود را مرهون تلاش شوهران خود بوده اند به آنچه در احوال سمانه بیان شده اشاره می شود:

  در سال ۲۲۰ و در هشت سالگی به مقام خطیر امامت نائل گردید و به مدت ۳۳ سال رهبری اهل ایمان را عهده دار بود. امام هادی علیه السلام دوران امامت خویش را با خلفاء ستمگر عباسی همچون معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز سپری کرد.

  در ضمن بررسى ويژگي هاى حكومت جهانى آن حضرت، اين سؤال مطرح است كه با وجود جهانخواران تا دندان مسلح و ارتشهاى عظيم و منظم و پيچيده و سلاحهاى فوق مدرن الكترونيكى و تكنيك برتر ابرقدرتها و سلاحهاى هسته اى و طرحهاى جنگ ستارگان و ... پيروزى جهانى براى امام زمان، عليه السلام، چگونه ميسر است؟  

  در دورانى كه سخن گفتن از مباحث اقتصادى و افزايش و كاهش درآمد سرانه، رشد، توسعه و توليد ناخالص ملى و پى جويى مسائل مربوط به پيچيده ترين فن آوريهاى عالم ارتباطات و ساخته هاى صنعتى، به همراه بحث و كندوكاو پيرامون مكتب نوظهور «هرمنوتيك» و اثبات ثبات يا دگرگونى فهم ما از متون دينى- قبض و بسط تئوريك شريعت يا فى الواقع نسخه فارسى [Contextuality -] و همچنين بررسى برخورد تمدنها و عاقبت

  كرامت عبارت است از «انجام كار خارق العاده با قدرت غير عادى و بدون ادعاى نبوت و يا امامت.» (1) به عقيده اكثريت علماى مذاهب اسلامى - جز گروه اندكى از معتزليها - صدور كرامت از اولياى خداوند و به دست آنها ممكن است. به قول دانشمندان: «اَدَلُّ دَلِيلٍ عَلَى اِمْكَانِ الشَّىءِ وُقُوعُهُ؛ بالاترين دليل بر امكان چيزى، وقوع و انجام آن چيز است.»

  فاطمه زهرا (س) دختر رسول خدا (ص) و خدیجه دختر خویلد، مادر مؤمنان بود. فاطمه کوچک ترین دختر رسول خدا (ص) و محبوب ترین آنان در نزد وی بود. سلاله رسول خدا (ص) جز از فاطمه، از دیگر دخترانش منقطع شد. آن حضرت پنج سال پس از بعثت در روز جمعه بیستم ماه جمادی الاخر، در شهر مکه پا به عرصه وجود گذاشت. سالروز میلاد ام ابیها و ام الائمه که مزین به نام روز مادر گردیده، بر همگان مبارک.

  سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید و ما همچنان به استفاده از نور خورشید امامت از پس ابرهای غیبت خو گرفته‌ایم. می‌خواهیم امام عصر ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ را درک کنیم و از فیض حضورش بهره ببریم اما همچنان در غیبت به سر می‌بریم. پس چگونه «ظهور» را جلوتر بیندازیم؟

  در تاریخ بشریت افراد زیادی بوده اند که در غم از دست دادن عزیزی، فراق محبوبی، نرسیدن به مقصودی و... گریه کرده اند. شاید بتوان گفت: هیچ یک از گریه ها بسان گریة حضرت زهرا(ع) سوزناک، هدفمند، افشاگرانه و سیاسی نبوده است. تا آنجا که عده ای از گریة آن حضرت شکوه نمودند. گریه های حضرت زهرا(ع) مبارزة منفی با دستگاه غاصب خلافت بود، نه فقط گریة عاطفی بر فقدان پدر. گریه بر غربت اسلام، قرآن و دستورات