ولایت کبرای حضرت زهرا علیهاالسلام در امتداد ولایت مطلق خداوند قرار دارد، به گونه ای که ایشان به اذن الهی، حق دخل و تصرف در امور عالم را دارد و می تواند نفوس انسان های مستعد را شناخته، به سرمنزل مقصود رهنمون سازد. آیاتی در باب اثبات عصمت و طهارت و علم وهبی و لدنّی ایشان بخصوصه یا در جمله اهل بیت علیهم السلام نازل گردیده و روایاتی نیز به طور عام یا خاص درباره حضرت زهرا علیهاالسلام صادر شده

 نوشتار حاضر با روش تحلیلی- توصیفی، قرآن شناسیِ حضرت فاطمه سلام الله علیها را در سه حوزه مطرح کرده که عبارتند از: معرفی قرآن از حیث ماهیت و چیستی (شناخت برون متنی)؛ معرفی جایگاه قرآن از حیث مصدریت برای پالایش احادیث؛ و تلاش های ایشان در حوزۀ فهم آیات (شناخت درون متنی)، که مورد اخیر خود در سه بخش بیان مصداق، بیان معنا، و استناد به آیه به صورت تضمین و تلمیح قابل بحث است.

  ولایت کبرای حضرت زهرا علیهاالسلام در امتداد ولایت مطلق خداوند قرار دارد، به گونه ای که ایشان به اذن الهی، حق دخل و تصرف در امور عالم را دارد و می تواند نفوس انسان های مستعد را شناخته، به سرمنزل مقصود رهنمون سازد. آیاتی در باب اثبات عصمت و طهارت و علم وهبی و لدنّی ایشان بخصوصه یا در جمله اهل بیت علیهم السلام نازل گردیده و روایاتی نیز به طور عام یا خاص درباره حضرت زهرا علیهاالسلام صادر شده

  هر دو می گریستند، آنگاه علی(ع) سر همسر بیمارش را بر سینه نهاد و گفت: به آنچه می خواهی وصیت کن که به هر چه وصیت کنی رفتار خواهم کرد و فرمان تو را، بر خواسته خود ترجیح می دهم. فاطمه(س) همسر را دعا کرد و چند وصیت به او نمود و آنگاه فرمود: ...وَ ادفِنِّی فِی اللَّیلِ إِذَا هَدَأَتِ الْعُیونُ وَ نَامَتِ الأَبصَارُ؛ و چون چشم های مردم به خواب رفت و آرام گرفت، مرا در نیمه شب به خاک بسپار

  آیات تطهیر، مباهله، مودت، تبلیغ و... به نوعی جلوه گر تقدیر خداوند از اهل بیت (ع) است. زندگی علمی حضرت زینب (س) زاویه ای است که نیاز به واکاوی و تحلیل دقیق تری دارد؛ زیرا دربارة این خاندان گفته شده: «إن هؤلاء ورثوا العلم و الفصاحۀ زقوا العلم زا». حضرت زینب (س) علاوه بر علم لدنی، تمام شرایط یک راوی موثق را در حد کمال داراست. بدین لحاظ، به او (س) عالمه گفته اند. همچنین علم پیشگویی

  امام خمینی(ره) قبل از تبعید هر روز غروب بعد از درس تا هنگام نماز به حرم مطهر حضرت معصومه مشرف می شد و این سیره مستمر ایشان بود. امام هنگام ورود به حرم، مقید بود از قسمت پایینِ پای مرقد وارد حرم شود و سپس نزدیک ضریح، زیارتنامه و دو رکعت نماز می خواند و از همان پایین پا برمی گشت. هیچ وقت امام، بالای سر نمی رفت؛ گویا این کار (آمدن از بالا) را نوعی بی احترامی به آن حضرت می دانست. امام

  حضرت معصومه (س) در زبان دانشمندان و فقیهان گران قدر شیعه، به لقب،کریمه اهل بیت، یاد می‌شود. از میان بانوان اهل بیت، این نام زیبا تنها به آن حضرت اختصاص یافته است. بر اساس رویای صادق و صحیح نسب شناس گرانقدر، مرحوم آیت الله مرعشی نجفی، این لقب از طرف امام صادق (ع) بر حضرت معصومه (س) اطلاق شده است.

  امام حسن عسگری(ع)، در مدت کوتاه امامت خویش، با سه تن از خلفای عباسی معاصر بود. آنان از هر سو آن حضرت(ع) را تحت کنترل داشتند. شرایط بحرانی که ائمه(ع) در زمان عباسیان با آن رو به رو شدند ایشان را واداشت تا ابزار جدیدی را برای ارتباطات با اعضای جامعه ی خود جستجو کنند. وظایف این نهاد به امور مالی محدود نبود؛ وظایف ارشادی، ارتباطی و سیاسی را نیز شامل میشود. نظام زیرزمینی ارتباطات (دیوان وکالت)

  زمامداران عباسی با توجّه به اخبار قطعی که در مورد امام زمان(عج) از زبان رسول خدا صلی الله علیه و آله دریافت کرده بودند، می دانستند که او دوازدهمین وصیّ پیامبر و از فرزندان امام حسن عسکری علیه السلام است که بعد از او، رهبری شیعیان را بر عهده می گیرد و پس از غیبت طولانی، ظهور نموده، جهان را پر از عدل و داد می کند. از این رو عبّاسیان تلاش گسترده ای را آغاز کردند، تا او را شناسایی نموده و به

  محققان و عالمان بزرگی همچون قطب الدین راوندی در الخرائج و الحرائج، علامه مجلسی در بحارالانوار، فخرالدین اردبیلی، شیخ عباس قمی، محمدشریف رازی و ...به موضوع ورود امام حسن عسگری به استراباد پرداخته و متذکر شده‌اند حضور ایشان در گرگان زمین در سوم ربیع الثانی سال ٢۵۵ قمری و آن هنگام که ایشان ٢٣ سال داشته اند بوده است.

  این مقاله، به بررسی مسائل اساسی امامت، از دیدگاه شیخ مفید می پردازد، تا روشن سازد که متکلم امامیه و متقدم نامداری مانند شیخ مفید، با روش عقل گرایانه خود چه تصویری از امام ارائه می دهد و ضرورت وجود و شاخصه های امامت را چگونه تبیین می کند. به روش توصیفی تحلیلی به دست آمد که ایشان، در بیشتر مسائل امامت هماهنگ با سایر متکلمان امامیه سخن می گوید، اما در دو مسئله چالش برانگیز عصمت و علم امام،

 بر اساس آموزه های قرآنی، ولایت امامان معصوم(ع) امتداد ولایت الهی پیامبر(ص) است و همان احكام بر آن بار می شود. خداوند در آیاتی این معنا را به اشكال گوناگون تبیین كرده تا بهانه ای باقی نماند و حجت بر مردم تمام شود. بر اساس آموزه های قرآنی، امامت كه همان امتداد ولایت و منصبی الهی است تمام شئون والاو فضایل را جز نبوت و لوازم آن دربردارد. شناخت جایگاه امامت به ما كمك می كند تا در مسیر درست گام

  انسان به غیر این ذوات قدسی دل نمی بندد و اگر به چیزی یا کاری یا شخصی دلبسته شد آن در مسیر همین ولایت است. آن اجر رسالت است و این اجر رسالت که محبت قُربی را به همراه دارد، در دنیا و آخرت انسان را حفظ می کند؛ چون هیچ کس در غیر حرم دوستی به جایی نمی رسد. رسالت دوستی همه جانبه و مستقر و دائم و همگانی و همیشگی به اهل بیت است؛ آن وقت این حافظ انسان است. آنکه دوست خداست به جایی می رسد که خدا دوست

  به نظر می رسد حضرت مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف پس از شهادت پدر، در نخستین ساعت های غیبت با حضور در کنار بدن پدر و اقامه نماز بر آن حضرت، مسایلی را مورد توجه قرار داد که همگی به نوعی در ارتباط با بحث امامت خود بود: 1. اجرای سنّت الهی در اقامه نماز امام بر امام؛ 2. پیشگیری از اعلام ختم امامت؛ 3. پیشگیری از انحراف داخلی در قضیه امامت؛ 4. تثبیت ادامه جریان امامت بر حق و اعلام استمرار

  خورشيد در منظومه شمسى محور و مشعل حيات است و كارش اين است كه نيروهاى پنهان در موجودات زمينى را با اشعه خود رشد و نمو مى دهد و آنها را به كمال مناسبشان مى رساند. منظومه اين جهان بزرگ، منظومه اى عجيب و حيرت انگيز است كه غير خواص از خردمندان كسى نمى تواند آن را درك كند. اين منظومه پوسته اى و مغزى دارد؛ يعنى به جهان ظاهرى و جهان باطنى تقسيم مى شود كه قرآن كريم نيز به آن دو اشاره كرده است. و