آیا فلسطینیان زمین هایشان را فروخته اند؟

پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین

یکی از ادعاهای صهیونیست ها در مورد اشغال سرزمین فلسطین، خرید زمین های فلسطینیان است. آنها شایع کرده اند که مردم فلسطین زمین های خود را فروختند و با پول آن خوشگذرانی کردند و امروزه خواستار بازپس گیری زمین های خود هستند. اما حقیقت ماجرا با آن چه گفته می شود کاملاً مغایرت دارد و فلسطینیان به رغم فریب های مالی از سوی یهودیان و با وجود فشارهای اقتصادی انگلیسی ها، از زمین های خود مواظبت کردند.

طبق آمار رسمی، مساحت کل فلسطین حدود ۲۷ میلیون دونم (هر دونم تقریباً ۱۰۰۰مترمربع ـ یک جریب است) می باشد و مجموع زمین هایی که یهودیان تا روز پایان قیمومیت انگلیش در ۱۵/۵/۱۹۴۸ به دست آورده بودند کمتر از دو میلیون دونم یعنی حدود ۵/۶ درصد کل مساحت فلسطین بود.۰۰۰/۲۵۰ دونم و به عبارتی یک هشتم این دو میلیون دونم توسط عرب های فلسطینی به فروش رفت که یا در شرایط بسیار سخت بودند و یا در نتیجه خلع حاکمیت زمین های عربی، زمین های خود را ار دست دادند. حکومت قیمومیت انگلیس مساحت های وسیعی از زمین های فلسطین را بر اساس ماده دوم قیمومیت، در اختیار یهودیان قرار داد. اما مابقی دومیلیون دونمی که در اختیار یهودیان قرار گرفته است، بدین شرح است:

۰۰۰/۶۵۰ دوم زمین هایی است که یهودیان در دوران حکومت عثمانی و در یک مقطع زمانی طولانی به دست آوردند و شامل زمین های امیری (حکومتی) می شود. یهودیان، این زمین ها را به بهانه رونق دادن به کشاورزی به دست آوردند. ۰۰۰/۳۰۰ دونم توسط دولت قیمومیت انگلیس بلاعوض به یهودیان داده شد. (اراضی حکومتی) ۰۰۰/۲۰۰ دونم نیز در ازای مبالغ ناچیزی توسط دولت قیمومیت انگلیس به یهودیان داده شد. (اراضی دولتی)۰۰۰/۶۰۰ دونم زمین هایی است که یهودیان از تعدادی از لبنانی ها و سوری ها که در فلسطین (مرج بن عامره، دره الحوارث، حوله و غیره) مالک زمین بودند خریداری کردند[۱].

از بررسی آمار بالا روشن می شود که هفت هشتم زمین هایی که یهودیان به دست آوردند، توسط افراد غیرفلسطینی بوده است. افزون بر این، آنهایی که زمین خود را فروختند و یا دلالانی که واسطه فروش بودند، توسط ملت فلسطین مجازات شدند و هیچ یک از آنها جان سالم به در نبردند. عده ای نیز متواری شدند و به کشورهای دیگر گریختند. اجلاس های سالانه علما و هیئت های دینی نیز با صدور فتاوی ای، کسانی را که زمین می فروختند و یا در امر فروش تسهیل می کردند، تکفیر می کردند و مرتد می دانستند و نهتنها اموات آنان را در قبرستان مسلمانان دفن نمی کردند، بلکه تحریم همه جانبه می کردند. همایش کشیشان ارتدوکسی عرب در فلسطین نیز مصوبات مشابهی داشت.

شیوه های دستیابی یهودیان به زمین های فلسطینیان تا قبل از صدور قطعنامه تقسیم فلسطین

یهودیان اراضی خود را به چهار شیوه به دست آوردند:

شیوه اول:

۶۵۰ هزار دونم به عنوان اقلیت ساکن در فلسطین که از صدها سال قبل آن را در اختیار داشتند که مقداری از آن با کمک والیان فراماسونر ترک که دولت اتحاد و ترقی آنها را منصوب کرده بود، به دست آوردند. بیش از ۹۰درصد از اعضای این دولت یهودی بودند. جمعیت اتحاد و ترقی پس از مدتی علیه سلطان “عبدالحمید” امپراتوری عثمانی دست به توطئه زد، زیرا وی با تمام پیشنهادهای یهودیان برای کسب زمین در این امپراطوری مخالفت می کرد.

از جمله پیشنهاداتی که به سلطان شد می توان از این موارد نام برد:

اهدای ۵ میلیون لیره استرلینگ به عنوان پاداش شخصی، پرداخت تمام دیون امپراطوری عثمانی که بالغ بر ۳۳ میلیون لیره طلا بود، ایجاد ناوگان دریایی برای حفاظت از امپراطوری عثمانی با هزینه ای بالغ بر ۱۲۰ میلیون فرانک طلا، اعطای وام بدون بهره به میزان ۳۵ میلیون لیره طلا به منظور شکوفایی اقتصاد عثمانی و تأسیس دانشگاه عثمانی در قدس.[۲]

شیوه دوم:

 ۶۶۵ هزار دونم با کمک دولت انگلیس که قیمومیت اراضی فلسطین را داشت، به این شیوه ها در اختیار یهودیان قرار گرفت:

۱) نماینده دولت انگلیس ۳۰۰ هزار دونم زمین به آژانس یهود اعطا کرد.

۲) این نماینده همچنین ۲۰۰ دونم زمین به قیمت بسیار پایین به آژانس یهود فروخت.

۳) دولت ۱۶۵ هزار دونم اراضی سلطان عبدالحمید در مناطق حوله و بیسان را به آژانس یهود اهدا کرد.[۳]

شیوه سوم:

یهودیان ۶۲۵ هزار دونم را از فئودال های لبنانی و سوری خریداری کردند. این فئودال ها زمانی که فلسطین، سوریه، لبنان و اردن جزو بلاد شام یا سوریه بزرگ و تحت حاکمیت دولت عثمانی بودند، این زمین ها را خریدند. وقتی ترکیه شکست خورد و متفقین شام را اشغال کردند، این سرزمین به چهار کشور یا مستعمره تقسیم شد. سپس سوریه و لبنان به اشغال فرانسه و شرق اردن نیز به اشغال انگلستان درآمدند و فلسطین هم بنا به توطئه از قبل طراحی شده به قیمومیت انگلستان درآمد تا مقدمه ای برای ایجاد وطنی ملی برای یهودیان باشد.

این چنین پس از تقسیم شام مالکان سوری و لبنانی خود در کشوری زندگی می کردند و املاک و مستغلاتشان در کشور دیگری قرار داشت. بیشتر آنها با پول حاصل از فروش زمین هایشان در بیروت و دمشق دیگر مناطق کاخ ها و ساختمان های مجلل ساختند. در ذیل به مساحت این زمین ها و اسامی خانواده هایی که آنها را فروختند اشاره می شود:

۱- خانواده لبنانی سرمشق ـ میشل سرسق و برادرانش ـ مساحت ۴۰۰ هزار دونم زمین در دشت مرج ابن عامر از حاصل خیزترین مناطق فلسطینی را به یهودیان فروختند. ۲۵۴۶ خانواده فلسطینی در این منطقه زندگی می کردند که همگی آواره شدند و مهاجران یهود از اروپا و دیگر کشورها در آن اسکان داده شدند.

۲- خانواده لبنانی سلام ۱۶۵ هزار دونم زمین خود در فلسطین را به یهودیان فروختند. دولت عثمانی امتیاز احیای این زمین ها در اطراف دریاچه الحوله را به این خانواده داد. قرار بود که خانواده سلام پس از اصلاح و احیای این زمین ها در قبال دریافت مبالغ ناچیزی آنها را به کشاورزان فلسطینی بفروشد، اما با نقض تعهد خود این زمین ها را به یهودیان فروخت.

۳- خانواده های بیهم و سرسق (محمد بیهم و مبشل سرسق) بخش دیگری از زمین های خود در منطقه الحوله را به یهودیان فروختند. دولت عثمانی امتیاز احیای این زمین ها را به این خانواده داد تا پس از اصلاح در مقابل دریافت مبالغی به کشاورزان فلسطینی بفروشند، اما آنها نیز بر خلاف تعهد خود عمل کردند و این زمین ها را به یهودیان فروختند.

۴- آنتوان تیان و برادرانش میشل تیان ۵۳۵۰ دونم زمین کشاورزی خود را در منطقه الحورث به یهودیان فروختند. یهودیان پس از خرید این زمین ها همه اراضی این منطقه را که بیش از ۳۲ هزار دونم مساحت داشت، مصادره کردند و با کمک نیروهای انگلیسی خانواده های فلسطینی ساکن الحوارث را آواره ساختند. انگلیسی ها مدعی بودند که این خانواده ها اسناد مربوط به املاک خود را که از صدها سال قبل در آنها کشت می کردند، ارائه نداده اند.

۵- آل قبانی (ساکن لبنان) مساحت ۴ هزار دونم ملک خود در منطقه قبانی فلسطین را به یهودیان فروختند. یهودیان پس از خرید این زمین ها، همه اراضی این منطقه را مصادره کردند.

۶- آل صباخ و آل توینی (ساکن بیروت) روستاهای الهریج، دارالبیضاء، الانشراح و نهاریا را به یهودیان فروختند.

۷- خانواده های قوتلی و جزایری و آل مردینی (ساکن سوریه) بخش بزرگی از زمین های خود در صفد را به یهودیان فروختند.

۸- آل یوسف (ساکن سوریه) بخش بزرگی از زمین های خود را به شرکت The Palestinian Land Development Company فروخت.

۹- خیرالدین الحدب، وصفی قدئره، جوزف خدیج، میشل سرجی، مراد دانان، الیاس الحاج (همه این مالکان لبنانی بودند) مساحت های گسترده ای از زمین های خود در فلسطین را که در مجاورت لبنان قرار داشت، به یهودیان فروختند.[۴]

شیوه چهارم:

به رغم شرایط و وضعیت ملت فلسطین و قواین ظالمانه ای که نماینده انگلستان در فلسطین وضع کرد و بیشتر آنها به نفع یهودیان بود، اما مجموع زمین هایی که توسط فلسطینیان فروخته شد، ۲۶۱۴۰۰ دونم بود. هر کس زمین خود را به یهودیان می فروخت، خائن محسوب می شد و بیشتر آنها به دست خود فلسطینیان از پای درآمدند.

روزنامه های آن زمان اخباری را درباره اعدام کسانی که زمین های خود را می فروختند و برای فروش زمین به یهودیان دلالی می کردند، منتشر کردند. در اینجا خبری را که در آن زمان در شماره ۲۸و۲۹ ژوئیه (۱۹۳۷) روزنامه الاهرام منتشر شد، ذکر می کنیم: «یک نفر دیشب در هنگام بازگشت به منزلش هدف گلوله قرار گرفت و ترور شد. این شخص به دلالی برای فروش زمین به یهودیان مشهور بود و به ریاست برخی از محافل فراماسونری را که عقیده و افکار صهیونیست ها را ترویج می کنند، بر عهده داشت. گفته شد که علت اصلی ترور این شخص، دست داشتن او در انتقال مالکیت مساحات گسترده ای از حاصل خیزترین زمین های فلسطین به یهودیان بوده است. مسلمانان، مسجد حسن بیگ در منطقه المنشیه را برای جلوگیری از به جای آوردن نماز میت بر روی جنازه این شخص بستند و جز برخی فراماسون ها و تعدادی از خویشاوندانش کسی در مراسم تشیع جنازه او حضور نیافت. حتی بسیاری از نزدیکان و اقوامش هم از شرکت در این مراسم خودداری کردند. خانواده اش با توجه به مخالفت مردم با دفن او در قبرستان مسلمانان، جنازه اش را به روستایی در قلقیلیا (زادگاهش) انتقال دادند. آنجا هم مردم با دفن این شخص در قبرستان مسلمانان جلوگیری کردند. گفته می شود او به خاطر این که با یک دختر یهودی ازدواج کرده بود، در یک شهرک یهودی نشین به نام “بنیامینا” دفن و قبرش در نیمه شب نبش و جنازه اش در فاصله ۲۰ متری آن انداخته شد».[۵]

مساحت زمین هایی که یهودیان تا قبل از سال ۱۹۴۷ در اختیار داشتند:[۶]

چگونگی دست یابی به این زمین ها

درصد این زمین ها نسبت به مساحت اجمالی فلسطین

مساحت زمین ها به دونم

در دوران دولت

۵۵/۱ ٪

۴۲۰۰۰

عثمانی و آغاز حکومت نظامی انگلستان بر

 فلسطین

نماینده انگلستان به یهودیان اجازه داد

۶۴٪

۱۷۵۰۰۰

حکومت نظامی بریتانیا به یهودیان واگذار کرد

۲۰/۱ ٪

۳۲۵۰۰۰

از مالکان بزرگ غیر فلسطینی خریداری شده است

۳۱/۲ ٪

۶۲۵۰۰۰

ازمالکان بزرگ فلسطینی خریداری شده اند

۹۶٪

۲۶۱۴۰۰

مجموع این زمین ها

۶/۶٪

۱۸۰۷۰۰۰

این چنین یهودیان مساحت ۱۸۰۷۰۰۰ دونم یعنی ۶/۶ درصد فلسطین و به عبارتی دیگر ۶/۱۹ درصد زمین های کشاورزی فلسطین را از این طریق کسب کردند.

بنا به مطالب مذکور ۶/۶ ٪ از مساحت فلسطین به عبارتی دیگر ۱۸۰۷۴۰۰ دونم تا سال ۱۹۴۷ به شیوه های مختلف به دست یهودیان افتاد. همچنان که برخی حتی بیشتر روشنفکران مسلمان و عرب فکر می کنند، یهودیان با خرید این زمین ها از فلسطینیان، آنها را به دست نیاورده اند، بلکه بیشتر این اراضی را از طریق رابطه دوستی پنهانی با فراماسون های ترک و حکومت بریتانیا و خرید از خانواده های سوری و لبنانی به دست آورده اند و تنها۲۶۱۴۰۰ دونم از آنها را در طول سی سال اوضاع نابسامان اقتصادی و فشارها و اغواگری یهودیان از فلسطینیان خریده اند و دیدیم که چطور یک خانواده لبنانی در آن واحد۴۰۰۰۰۰ هزار دونم را به یهودیان فروخت. این رقم خیلی بیشتر از مجموع زمین هایی است که خود فلسطینیان در طول سی سال به یهودیان فروختند. این فلسطینیان هم تعداد اندکی بودند که به سزای این کار و خیانت خود رسیدند[۷].

عوامل تأثیر گذار در فروش زمین

مهم ترین عواملی که باعث شد برخی فلسطینی ها در دام فروش زمین به یهودیان بیفتند، عبارتند از:

۱- فلسطینیان در سال های اولیه اشغال فلسطین توسط انگلیس منویات یهودیان را درک نکردند و با آنها بر اساس دستورات دین مبین اسلام به عنوان یک اقلیت غیر مسلمان خویش رفتاری کردند.

۲- قوانین وضع شده در دوران قیمومیت انگلیس به هدف فراهم نمودن زمینه لازم برای دستیابی یهودیان به زمین وضع شد.در ماده دوم این قانون آمده است: دولت مسئول است فلسطین را در زمینه های مختلف سیاسی، اداری و اقتصادی برای ایجاد وطن ملی یهود آماده کند.

۳- وعده وعیدهای فریبنده یهودیان به زمین فروشان به گونه ای که آنها برای هر دونم زمین ۱۰ برابر قیمت پیشنهادی یک عرب می پرداختند که این امر افراد ضعیف النفس را به فروش زمین هایشان واداشت.

۴- یهودیان به نشر و ترویج مظاهر فساد از جمله شرب خمر و زنا پرداختند.

اما ملت فلسطین به اعدام انقلابی معدود افرادی پرداخت که دست به چنین خیانتی می زدند[۸].

چگونگی تصاحب بقیه سرزمین فلسطین

اشاره شد کهصهیونیست ها تا قبل از ۱۹۴۷ م. تنها توانستند ۶/۶ از خاک فلسطین را از طریق مختلف به دست آورند، اما بقیه سرزمین فلسطین طی جنگ های خانمان سوز به اشغال صهیونیست ها درآمد. اولین جنگ تمام عیار صهیونیست ها با پشتیبانی کشورهای غربی در سال ۱۹۴۸ میلادی روی داد. صهیونیست ها در این جنگ ۷۸ درصد از خاک سرزمین تاریخی فلسطین (مساحت کل فلسطین: ۲۷ هزار کیلومتر مربع) را به اشغال خود در آوردند. در این جنگ نابرابر بیش از۱۲۰۰۰۰۰ فلسطینی آواره و ۵۳۱ شهر، روستا و شهرک به طور کامل با خاک یکسان شدند. همچنین قتل عام های زیادی از جمله دیریاسین علیه فلسطینان صورت گرفت و طی آنها هزاران فلسطینی به خاک و خون کشیده شدند.

از سوی دیگر، صدها مسجد تخریب و به مراکز عیش و نوش، قمارخانه و کابارا تبدیل شدند. در این جنگ تنها ۲۸ درصد فلسطین از جمله قدس شرقی، کرانه باختری و نوار غزه از اشغال صهیونیست ها در امان ماند که این مناطق هم طی جنگ شش روزه ۱۹۶۷م. میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی به اشغال این رژیم درآمد.

صهیونیست ها با زور سلاح و حمایت کشورهای غربی به خصوص آمریکا و انگلیس بر کل فلسطین سیطره یافتند. فروش فلسطین به یهودیان شایعه ای بیش نیست و صهیونیست ها از طریق ترویج چنین شایعاتی درصدد گمراه ساختن افکار عمومی جهانیان نسبت به وقایع تاریخی سرزمین فلسطین هستند[۹].

پی نوشتها:

[۱]- مجید صفاتاج، فرهنگ جامع فلسطین، (تهران: انتشارات سفیر اردهال، ۱۳۸۷) جلد دوم، ص ۸۸۲

[۲]- نشریه صدای فلسطین، (تهران، دفتر جنبش حماس در تهران) شماره ۳۸، ص ۲۰

[۳]- همان، ص۲۱

[۴]- شبهات تاریخی(۲) (تهران: دفتر جنبش حماس در تهران، ۱۳۸۴) صص۵۴-۵۲

[۵]- همان، صص۵۶-۵۵

[۶]- د. هند امین البدیری، اراضی فلسطینی (انتشارات اتحادیه عرب، ۱۹۸۱)

[۷]- پیشین، ص۵۷

[۸]- نشریه صدای فلسطین، همان، ص۲۲

[۹]- پیشین، ص۵۸