روزه رمضان، حکمت را به ارمغان می‌آورد و حکمت معرفت را در پی دارد / فواید گرسنگی چیست؟/ آداب شب و روز اول ماه‌رمضان/ دعای ورود به مهمانی‌خدا

توجه به دستورالعمل‌های وارده دربارۀ شب و روز اول این ماه می‌تواند راهگشای بهرۀ بیشتر مؤمنین از برکات این ماه باشد. عمده آدابی که دربارۀ شب اول ماه مبارک رمضان بر شمرده‌اند، توبه، دعا و استغفار به درگاه خداوند و خاص کردن اعمال و نیات برای اوست. در این راستا توسل به درگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت مطهر ایشان، مسیری آسان برای عرض حاجت به آستان قدس الهی است. میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات ضمن اشاره به برخی آداب و اعمال ماه مبارک رمضان می‌نویسد: «در این ماه خداوند رهروان را با دعوت به میهمانى ماه رمضان گرامى داشته و این ماه ماه میهمانى خداست – و سپس فهمیدن معنى روزه و مناسبت آن با میهمانى خداست. آنگاه تلاش و کوشش براى به دست آوردن اخلاص در کردار و رفتارهایى است که مطابق با رضایت صاحبخانه است. ابتدا پاک کردن دل با توبۀ صادقانه و پاکیزه کردن مال با دادن خمس تا غذا، لباس، مکان و هر چیزى که روزه‌دار در آن دخل و تصرف مى‌کند پاک شود. همانگونه که در روایات آمده خداوند براى تطهیر مال دادن خمس را کافى دانسته است؛ بنابراین بهتر است خمس خود را در اول ماه حساب کرده و آن را بپردازد تا غذا و همه دخل و تصرفات او از حلال باشد.این عالم بزرگوار تلاش در راستای شروع خوب سال را از دیگر لوازم روزه‌داران این ماه معرفی کرده، می‌نویسد «روایات زیادى داریم که: ماه رمضان، اول سال است و این که اگر این ماه سالم شد، تمام سال به سلامت خواهد ماند. انسان بیدار تأثیر کارهاى خود را در حالات و خواسته‌هایش دیده و به جهت اینکه ماه رمضان اول سال بوده و خیر و شرّ در آن مقدّر مى‌شود، مى‌داند که عمل او در این ماه تأثیر بزرگى در تمام جوانب زندگی‌اش دارد، به خصوص در رزق و اجل او، و توفیق انجام خیرات و عبادات و همین طور تأثیر اول این ماه را نسبت به بقیه این ماه مى‌داند. به همین جهت مراقبین، اهمیت زیادى به اعمالى که در این روز وارد شده، مى‌دادند.

اما در کتب ادعیه دربارۀ اعمال شب اول گفته‌اند:

 ۱ـ وقتی هلال ماه رمضان را دید، دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه و دعای امام صادق علیه‌السلام را بخواند؛ آن حضرت هنگامی که هلال ماه رمضان را می‌دید، به آن توجه می‌کرد و بعد رو به قبله می‌ایستاد و دست خود را برای دعا سوی خدا بلند می‌کرد و خطاب به هلال ماه می‌فرمود: رَبّی وَرَبُّک اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ اَللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ اَلْإِیمَانِ وَ اَلسَّلاَمَةِ وَ اَلْإِسْلاَمِ وَ اَلْمُسَارَعَةِ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى اَللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا وَ اُرْزُقْنَا خَیْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ اِصْرِفْ عَنَّا ضُرَّهُ وَ شَرَّهُ وَ بَلاَءَهُ وَ فِتْنَتَهُ؛ یعنی ای ماه، پروردگار من و تو، خدا پروردگار جهانیان است. خدایا ماه را بر ما نو کن به ایمنی و ایمان و تندرستی و اسلام و شتافتن به‌سوی آنچه دوست داری و خشنود می‌شوی. خدایا در این ماه به ما برکت بخش و خیر و کمکش را روزی ما کن و زیان و گزند و بلا و فتنه‌اش را از ما بگردان.

۲ـ زیارت امام حسین علیه‌السلام تا گناهانش ریخته و ثواب حاجیان و اهل‌عمره آن سال را دریابد.

۳ـ خواندن دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه

 ۴ـ غسل کردن: روایت شده هرکه در شب اول ماه رمضان غسل کند تا ماه رمضان آینده بدنش دچار خارش نشود.میرزا جواد ملکی تبریزی توسل را از مهم‌ترین آداب سالک در شب اول ماه مبارک رمضان می‌داند و می‌نویسد «مهمترین کارى که سالک باید انجام دهد، این است که در شب اول ماه به یکى از معصومین که حامى و نگهبان آن شب است مراجعه، و با چهرۀ آبرومند و نورانى او نزد پروردگارش، به درگاه خدا روى آورد – زیرا چهرۀ تاریک و بى‌آبروى او شایستگى رو کردن به درگاه مقدس پروردگار بزرگ و زیبا را ندارد – و باید براى شفاعت کردن و پناه دادن، خیلى از او خواهش کرده و توسل کاملى به او پیدا کند و آن قدر به درگاه او تضرع و گریه و زارى کند تا او را پذیرفته و براى او وساطت کند و براى اینکه خداوند او را پذیرفته و او را موفق به انجام اعمالى که دوست دارد و خوشنودى او در آن است، بگرداند، به درگاه خداوند تضرع کند، زیرا او کریم است و کریم‌ها را رد نمى‌کند، به خصوص اولیائى که آنها را درهاى رحمت خود و علامت راهنمایى خلقش قرار داده و با کرامت خود تربیت و آنان را به پناه دادن پناهجویان امر کرده است.

دربارۀ آداب و اعمال روز اول، غسل کردن، صدقه دادن، دو رکعت نماز در رکعت اوّل حمد و اِنّا فَتَحْنا و در رکعت دوّم حَمْد و هر سوره که بخواهد، بعد از طلوع فجر این دعای دیگر از امام صادق علیه‌السلام هنگام ورود به ماه رمضان را بخواند: «اَللّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَینا صِیامَهُ وَاَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرآنَ هُدی لِلنّاسِ وَبَیناتٍ مِنَ الْهُدی وَالْفُرْقانِ اَللّهُمَّ اَعِنّا عَلی صِیامِهِ وَتَقَبَّلْهُ مِنّا وَتَسَلَّمْهُ مِنّا وَسَلِّمْهُ لَنا فی یسْرٍ مِنَک وَعافِیةٍ اِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ؛ خدایا ماه رمضان آمد و تو واجب کرده‌ای بر ما روزه این ماه را و فرو فرستادی در آن قرآن را که راهنمای مردم است و حجت‌هایی از هدایت و تمیز حق و باطل است خدایا کمک بده ما را بر روزه آن و آن را از ما بپذیر و سالم بدار ما را در این ماه و از این ماه و آن را نیز برای ما سالم گردان در آسانی و تندرستی که براستی تو بر هر چیز قادری ای بخشاینده ی مهربان.»

فواید گرسنگی
گرسنگی فواید بیشماری در جهت تکمیل نفس و شناخت خداوند برای سالک دارد. روایات زیادی در فضائل گرسنگی وارد شده است که بد نیست در اینجا اشاره‌ای به آنها و سپس به فلسفه و حکمت گرسنگی داشته باشیم.

از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است: با تشنگی و گرسنگی با نفس‌هایتان مبارزه کنید همانا پاداش این کار همانند پاداش مبارزه در راه خداست. و عملی دوست داشتنی تر از گرسنگی و تشنگی در نزد خدا کسی است که گرسنگی بیشتری کشیده باشد و در خداوند متعال تفکر بیشتری نموده باشد. و به اسامه فرمودند: اگر می‌توانی در حال گرسنگی و تشنگی ملک الموت را ملاقات کن تا به بالاترین مقام‌ها و جاها رسیده و با پیامبران هم منزل شوی و ملائکه از دیدن روحت شادمان شوند و خداوند بر تو درود فرستد. نیز فرمودند: گرسنگی بکشید و بر بدن‌هایتان سخت بگیرد شاید دل‌هایتان خداوند متعال را ببیند. در حدیث معراج خداوند پرسید: ای احمد! آیا آثار روزه را می‌دانی؟ پاسخ داد: خیر. خداوند فرمودند: نتیجه روزه کم خوری و کم گویی است. و آن حکمت را به ارمغان می‌آورد و حکمت معرفت را در پی دارد و معرفت یقین را. و وقتی که بنده‌ای به یقین رسید باکی ندارد که چگونه روزگار را سپری کند. در سختی یا آسانی و این مقام خوشنودهاست. و هر کس طبق خوشنودی من رفتار کند، سه خصلت را به او می‌دهم: شکری که نادانی همراه آن نباشد، یادی که فراموشی نداشته باشد و دوستی‌ای که دوستی من را بر دوستی آفریدگانم ترجیح ندهد. هنگامی که او من را دوست داشت، من هم او را دوست خواهم داشت؛ دوستی او را در دل بندگانم انداخته و چشم قلب او را به عظمت جلالم می‌گشایم و علم آفریدگانم را از او پنهان نمی‌دارم؛ در تاریکی شب و روشنایی روز با او مناجات می‌کنم تا آنجا که سخن گفتن و همنشینی او با بندگانم قطع شود و کلام خود و فرشتگانم را به گوش او می‌رسانم و اسراری را که از بندگانم پنهان کرده ام برای او آشکار می‌کنم …؛ عقل او را غرق در شناخت خود کرده و درک او را بالا می برم؛ مرگ را بر او آسان می‌کنم تا وارد بهشت شود و وقتی که ملک الموت او را ملاقات کند، به او می‌گوید: آفرین بر تو و خوشا به حالت! خوشا به حالت! خداوند مشتاق تو است… خداوند می‌گوید: این بهشت من است، در آن بخرام و خوش باش و در همسایگی‌ام ساکن شو. روح انسان می‌گوید: خدا یا خود را به من شناساندی و با این شناخت از جمیع آفریدگانت بی نیاز شدم.

قسم به عزت و جلالت اگر خوشنودی تو در این است که قطعه قطعه شده یا هفتاد بار به بدترین شکل کشته شوم خوشنودی تو برای من دوست داشتنی تر است… آنگاه خدای متعال می‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند، هیچگاه مانعی بین خود و تو قرار نمی‌دهم؛ تا هر وقت خواسته باشی بر من وارد شوی؛ که با دوستان خود چنین کنم.

در این روایت به فلسفه و فضیلت گرسنگی اشاره شده است. برای توضیح بیشتر می‌توان به سخنان علمای اخلاق که برگرفته از روایات می‌باشد، مراجعه نمود. آنان برای گرسنگی فواید زیادی گفته اند از قبیل:

الف- صفای قلب: زیرا سیری باعث ازدیاد بخار در مغز شده و مغز حالتی شبیه مستی پیدا می‌کند و نمی‌تواند خوب فکر کند؛ سرعت انتقال او کم شده و قلب او کور می‌شود. برخلاف گرسنگی که باعث رقت و صفای قلب می‌شود. و قلب را آماده تفکری که باعث شناخت می‌شود، می‌کند و. نوری آشکار پیدا می‌کند. از رسول اکرم (صلی االله علیه و آله و سلم) روایت شده است: کسی که شکم خود را گرسنه نگه دارد اندیشه اش تربیت می‌شود.و قبلاً نیز ثمرات شناخت و معرفت را شنیدی.

ب – تواضع و از بین رفتن سرمستی و ناسپاسی که منشأ سرکشی است؛ وقتی نفس خوار شد، در مقابل پروردگارش خاضع شده و از سرکشی دست بر می‌دارد.

ج-شکستن شدت شهوات و نیروهایی است که باعث انجام گناهان کبیره شده و سبب هلاکت انسان می‌شوند. چون بیشتر گناهان کبیره از شهوت سخن گفتن و شهوت جنسی بوجود می‌آید و کم کردن این دو شهوت باعث مصون ماندن از خطرها می‌شود.

د. آمادگی برای انجام تمام عبادتها از چند جهت است؛ که کمترین آنها کم احتیاجی به تخلی و بدست آوردن غذا و کمتر بیمار شدن به بیماری‌های گوناگون است – زیرا معده خانه بیماری و پرهیز سرِ هر دارویی است. و نیز مانع بوجود آمدن مشکلاتی که از غذا خوردن بوجود آمده و انسان را محتاج مال و مقام دنیا می‌کند می‌گردد؛ مال و مقامی که عده بسیاری را هلاک کرده است.

ه.توانایی برای دادن مال، میهمانی دادن، هدیه دادن، احسان و نیکی، رفتن به حج و زیارت و بالاخره انجام تمام عبادت‌های مالی است. انسان نمی‌تواند این فایده ها را به روشنی درک کند مخصوصاً فایده اول را. تفکر در عمل مانند نتیجه است و غیر آن مانند مقدمات است چون فکر حرکت است و غیر فکر مقدمه و آمادگی برای حرکت. به همین جهت درباره تفکر روایت شده است: یک ساعت تفکر بهتر از هفتاد سال عبادت است.