در حال حاضر دو سال است که رشد جمعیت ایران اسلامی منفی شده و ما به انقراض نسل بسیار نزدیک هستیم.
از اصلی ترین عوامل تأثیر گذار در تربیت فرزند و مهمترین نیاز یک کودک بازی است و بهترین همبازی کودک خواهر یا برادری از درون خانواده است.
معایب تک فرزندی و کم فرزندی بر کسی پوشیده نیست، احساس تنهایی فرزند متوقع شدن، تاب‌آوری پایین‌تر، اضطراب و وسواس شدید پدر و مادر در تربیت و اتفاق های زندگی کودک، اضطراب و فشار بر فرزند برای نگهداری والدین در آینده از جمله این معایب است.
از طرفی برخی رشد ها در خانواده چند فرزندی بهتر اتفاق می افتد؛ سازگاری، تلاش برای احقاق حق، آموختن نحوه اشتراک منابع، مسئولیت پذیری، کاهش خودمحوری، قناعت، بلوغ عاطفی زودتر، جلوگیری از رفاه‌زدگی و مصرف گرایی و افزایش سرمایه عاطفی و … از جمله این رشدها است.
«تربیت فرزندان اینجور نیست که انسان یک یک بچه ها را بخواهد مثل یک شاگرد معینی دعوتشان کند بهشان حرف بزند و تربیت شان کند. نه! تربیت فرزندان، تربیت تک تک فرزندان نیست. تربیت محیط خانواده است، محیط خانواده که خوب بود، چه بچه یکی باشد چه پنجتا فرقی نمی کند به طور غالب خوب تربیت می شوند»
در مخارج همین یکی، دو بچه مانده‌ایم، می گوید فرزندان بیشتر؟!
اولا:ً درست است که تورم و گرانی قابل لمس است، هرچند به ازعان سازمان های بین المللی، توان اقتصادی خانواده های امروز بیش از خانواده های دهه های قبل است، اما نکته مهم این است که سبک زندگی ما تغییر کرده است.
قناعت در زندگی ما کم و توقعات ما بیش از اندازه‌ی نیاز شده است، ما مصرف گرا شدیم در گذشته خرج خانواده با میزان درآمد خانواده تنظیم می‌شد، بچه ها طوری تربیت می‌شدند که لباس و کیف و کفش برادر و خواهر بزرگتر خود را استفاده می‌کردند.
ثانیا: نباید فکر کرد تنها راه گشایش اقتصادی زیاد شدن پول و درآمد است، خداوند عزوجل می‌فرماید من بی نیازی را در قناعت قرار دادم اما مردم آن را در زیادی مال جستجو می‌کنند و آن را نخواهد یافت، اگر نگاه به زندگی، نگاه مصرف گرایانه باشد هر اندازه هم که خانواده از نظر اقتصادی قوی شود پولش را خرج مصرف بیشتر می‌کند نه فرزند آوری.
ثالثا: اگر امروز به فکر جمعیت کشور نباشیم آینده اقتصادی، بسیار سخت‌تر و هولناک خواهد بود. رابعا: آیا ما مسلمانان به دین خود ایمان واقعی داریم! خداوند در قرآن فرموده که رزق شما و فرزندانتان با من است، حتی اگر فقیر هستید ازدواج کنید، من شما را بی نیاز می کنم.
آیا به قول و وعده خداوند اعتماد نداریم! خدایی که توانایی روزی دادن فرزند سوم و چهارم ما را ندارد، پرستیدن ندارد! پیامبر اکرم صل الله علیه وآله به زیادی فرزندان ما در روز قیامت افتخار می‌کند، نسل ما نسل شیعیان امیرالمؤمنین است، مشمول نگاه مادرانه حضرت زهرا…
ادامه تحصیل مادر
اغلب ما می‌خواهیم با تحصیلات عالیه خود در جامعه فردی موثر باشیم، آیا مادری کردن به جهت تربیت نیروی انسانی و تأثیر دراز مدت بر جریانات اجتماعی، علمی، سیاسی و فرهنگی یک کشور از اجتماعی ترین کارها و موثرترین اشکال کنشگری فعالیت و ظهور و بروز اجتماعی زن محسوب نمی شود..؟!
گاهی ما به خاطر حرف دیگران، دل خوشی خودمان به عقب نماندن از اطرافیان به سراغ ادامه تحصیل می رویم در حالی که می‌توانیم با پرداختن به شغل و مهارت مادری مهمترین و بی‌بدیل ترین نقش اجتماعی خود را به زیبایی ایفا کرده و دیگران را نیز به اهمیت این امر آگاه کنیم.
ضمن اینکه می توان تحصیل را چند سالی به تأخیر انداخت یا از انواع مرخصی ها استفاده کرد(قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت تسهیلاتی را فراهم کرده است) می‌توان مدرک گرایی را کنار گذاشت و برای رشد و تعالی فردی و خودشکوفایی به سمت معرفت افزایی و مهارت آموزی رفت.
انواع معارف دینی و اجتماعی خارج از سیستم های آکادمیک مرسوم قابل دستیابی است. بسیاری از مشکلات اجتماعی فعلی ناشی از خارج شدن زن و مادر از جایگاه حقیقی خودش است. ما در قبال آن، مسئولیم!
با طعنه های مردم چه کنیم؟
همه ما باید برای زندگی خود اصول و معیارهای ثابت عقلانی و الهی داشته باشیم، مگر نه اینکه طبق دلایل عقلایی و روایات معصومین اکنون رضای الهی در فرزنددار شدن خانواده هاست و در صورت بی‌توجهی ما، آینده کشور و نظام اسلامی با بحران جدی جمعیت روبرو خواهد شد؟
در مقابل رضایت خدا و امر و خواسته ولی امر، نیش و کنایه های مردم چه اهمیتی دارد؟ امام حسین علیه السلام در پاسخ کسی که راجع به خیر دنیا و آخرت سوال کرده بود فرمودند: همانا کسی که رضایت خدا را به قیمت خشم مردم به دست می آورد، خداوند او را از مردم کفایت می کند و هر کسی که رضایت مردم را به قیمت خشم خداوند طلب می کند، خداوند او را به مردم واگذار خواهد کرد.
امام باقر علیه السلام می فرماید: کسی که طاعت الهی را به کاری که مردم را به خشم می آورد ترجیح دهد، خداوند او را از دشمنی هر دشمن و حسادت هر حسود و سرکشی هر یاغی کفایت خواهد کرد و خداوند یار و پشتیبان او خواهد بود.
مادری وعبادت
مادری خود سراسر عبادت است آن هم عبادتی دائمی، تمام روز خدمت به خلق خدا، آن هم کسانی که جز مادر پناهی ندارند!
هر لبخند والدین به کودک عبادت است، شاد کردن دل کودکان عبادت است، مطعم بودن،س ساقی بودن و خادم بندگان خدا بودن عبادت است، حتی همین که انسان مطابق با فطرت الهی خود، فرزندان دار شود و مشغول رشد و پرورش انسانی دیگر گردد، همین تبعیت از فطرت بی نقص الهی و سرکشی نکردن از خلقت خود عبادت است.
امانتدار خلیفه خدا بودن و تلاش برای حفظ امانت، عبادت است، متصل شدن به صفات خدا نیز… اینکه یک مادر چون خدای مهربانش، رازدار است، بخشنده است، انیس استف پرده پوش است، رفیق استف معین است، سریع الرضاستف می‌کوشد دائم الفضل باشدف صبور باشد، حلیم باشد و شکور باشد… این مسلک و این تلاش ها همه عبادت است.
تلاش مداوم برای خودکنترلی و فرو بردن خشم نیز عبادت و خودسازی است، دائم و توبه بودن نیز… چه کسی بیشتر از یک مادر مدام خودش را محاسبه می‌کند، مدام قول می‌دهد و تلاش می کند که از فردا بهتر شود؟ عبادت های پنهانی تر نیز سر جای خود توکل مدام، حسن ظن به خدا و دعا برای غیر خود…
مادری که جمع همه اینهاست می تواند مصداق عبودیت و تصمیم باشد و رشد و تعالی فردی و درجات معنوی و اجر اخروی به همراه داشته باشد، خصوصاً که عبادتی پنهان و مجاهدتی گمنام است که از آفت عجب و ریا به دور است…
ثبت دیدگاه